W Polsce spośród 5 mln osób niepełnosprawnych (gdzie blisko 2,2 mln stanowią osoby znajdujące się w wieku produkcyjnym), uczestniczących w życiu zawodowym jest jedynie 0,5 mln. Co więcej, różnica proporcji osób niepełnosprawnych pracujących na otwartym rynku pracy w stosunku do pracowników niepełnosprawnych pracujących w ZPCh zarejestrowanych w SODiR, w ostatnich latach wynosiła aż 30/70. Państwo polskie wykreowało od lat 90-tych szereg instrumentów w zakresie wsparcia zatrudniania osób z niepełno sprawnościami. W zamyśle twórców instrumenty te mają stanowić skuteczne zachęty szczególnie dla otwartego rynku pracy. Autorzy artykułu próbują odpowiedzieć na pytanie: dlaczego pomimo szerokiego wachlarza instrumentów wspierających zatrudnianie ON wciąż mamy do czynienia z niezwykle niskim wskaźnikiem wykorzystywania kapitału ludzkiego tych osób na otwartym rynku pracy.