Rutyny organizacyjne spajają większość codziennych działań uczestników organizacji. Są również, od ponad trzydziestu lat, przedmiotem szczególnego zainteresowania nauk o zarządzaniu. Dostępna baza teoretyczna nie wyjaśnia jednak jednoznacznie ich genezy. Dostarcza też jedynie ubogich wskazówek dotyczących ich kształtowania w praktyce. Pojawia się w szczególności dylemat, jak je utrwalać, aby z jednej strony ograniczyć przypadkowość tego procesu, a z drugiej zachować jego efektywność, w tym racjonalny poziom zaangażowania kierownictwa. W niniejszym artykule zasygnalizowano jedno z możliwych podejść do rozwiązania tego problemu zwane inkubacją i dokonano identyfikacji czynników rutynotwórczych (na podstawie przeglądu literatury przedmiotu), właściwych podsystemowi społecznemu organizacji, które stanowią podzbiór parametrów sterujących tym procesem.