W obliczu narastającej niepewności i niestabilności społeczno-gospodarczej przedsiębiorstwa stają przed koniecznością ciągłej modyfikacji prowadzenia działalności gospodarczej. W procesie rosnącej globalizacji, wspartej rozwojem zaawansowanych technologii o efektywności przedsiębiorstw zaczynają decydować czynniki niematerialne. Podejście ilościowe, matematyczne, statystyczne i inne paradygmaty nauk technicznych i ekonomicznych stają się niewystarczające do wyjaśnienia wszystkich zależności w procesach ekonomicznych i społecznych. W związku z tym autorki podjęły temat związany ze znaczeniem kapitału społecznego w zarządzaniu jakością, ze szczególnym uwzględnieniem problematyki doskonalenia. Jego zasadność podkreśla fakt, że w toku ewolucji zarządzania jakością z podejścia inspekcyjnego do jakości (zarządzanie jakością rozumiane jako nadzór) do podejścia opartego na kompleksowym zarządzaniu jakością (dążenie do ciągłej poprawy, zaangażowanie dostawców, klientów, włączenie wszystkich operacji w system, praca zespołowa, zaangażowanie pracowników), nastąpił widoczny wzrost znaczenia czynników miękkich.