W epoce charakteryzującej się złożonymi globalnymi współzależnościami zarządzanie ryzykiem organizacyjnym stało się kluczową funkcją strategiczną. Ryzyko nie ogranicza się już do strat finansowych lub zakłóceń operacyjnych, ale obejmuje też szerokie spek trum niepewności, które mają wpływ na długoterminową stabilność i konkurencyjność. Tradycyjne podejścia, w tym ISO 31000 i COSO ERM, kładą nacisk na identyfikację, oce nę i ograniczanie ryzyka w ramach ustrukturyzowanych ram zarządzania. Jednak niedaw ny postęp technologiczny, szczególnie w dziedzinie sztucznej inteligencji (AI), wprowa dził nowe paradygmaty w sposobie postrzegania, przewidywania i zarządzania ryzykiem. Głównym celem artykułu było usystematyzowanie podstawowych definicji, wyjaśnienie kluczowych ram teoretycznych oraz wskazanie nierozstrzygniętych kwestii poprzez kom pleksowy przegląd współczesnej literatury naukowej. Praca zawiera kompleksowy prze gląd teoretyczny zarządzania ryzykiem organizacyjnym przy jednoczesnej integracji na rzędzi i podejść opartych na sztucznej inteligencji. Główne wnioski płynące z artykułu wskazują, że zarządzanie ryzykiem przeszło transformację od podejścia reaktywnego do proaktywnego. Dzisiejsze organizacje nie tylko reagują na ryzyko, ale też uczą się je prze widywać i wykorzystywać. Ponadto stosowanie AI znacząco zwiększa możliwości organizacyjne w zakresie identyfikacji, analizy i kontroli ryzyka. Z drugiej strony integracja sztucznej inteligencji niesie ze sobą wyzwania etyczne i systemowe, a samo zarządzanie ryzykiem w przyszłości wymaga inteligencji hybrydowej. Wyciągnięte wnioski mają charakter teoretyczny – potrzebne są dalsze badania empiryczne.