Celem artykułu jest prezentacja metodycznego podejścia w obszarze doskonalenia bezpieczeństwa placówki oświatowej, które zostało przeprowadzone w jednej ze szkół województwa wielkopolskiego. W 11 sekwencyjnie zrealizowanych etapach procesu badawczego wzięła udział społeczność szkolna. Bodźcem dla omawianego przedsięwzięcia było zaobserwowanie przez autorów artykułu stanu stagnacji w działaniach na rzecz bezpieczeństwa. Na podstawie wywiadu swobodnego w gronie pedagogicznym oraz utrzymywanych zapisów w dokumentacji szkolnej dotyczącej bezpieczeństwa szkoły wskazano na duże rozbieżności w ocenie stanu rzeczy. Zidentyfikowane problemy powiązano z powszechnie sygnalizowaną postawą braku osobistej odpowiedzialności za wspólne bezpieczeństwo, głównie w grupie uczniów. Zainicjowało to podjęcie działań w celu poprawy bezpieczeństwa z wykorzystaniem środków komunikacji interpersonalnej. Ponieważ zaangażowanie jest kluczem do sukcesu, dlatego położono nacisk na współpracę wszystkich podmiotów uczestniczących w funkcjonowaniu placówki oświatowej, tj.: uczniów, grona pedagogicznego, rodziców, pracowników administracyjnych oraz pracowników technicznych, w ciągłym doskonaleniu, które jest częścią kultury organizacji. Chcąc wzmocnić efekt oddziaływania komunikowanej informacji związanej z bezpieczeństwem społeczności szkolnej, przyjęto wytyczne w doborze środków techniczno-organizacyjnych, które wzmacniają siłę przekazu.