W artykule zbadano różnice pomiędzy krajami UE pod względem zaawansowania procesu cyfryzacji w obszarach edukacji studentów, pracy i aktywności społecznej w sieci. Wykorzystano autorski wskaźnik cyfryzacji jako narzędzie do zbadania dostosowania zasobu pracy do postępu technologicznego i rozwoju kapitału ludzkiego. Koncentrujemy się na trzech głównych filarach mających wpływ na digitalizację. Są to: liczba studentów w dziedzinie technologii informacyjno-komunikacyjnych, poziom wykorzystania zaawansowanych technologii na stanowiskach pracy oraz grupy społeczne online skupione na digitalizacji i doskonaleniu umiejętności cyfrowych. Wyniki sugerują, że kraje UE są zdywersyfikowane pod względem rozwoju siły roboczej w ramach cyfryzacji. Wielkości indeksów okazały się wystarczające, aby wskazać dwie różne grupy krajów. Finlandia, Malta i Irlandia są państwami czołowymi, w wyniku czego wskaźnik Zjednoczonego Królestwa jest daleki od wartości dla rozwiniętych krajów UE, co potwierdza również wskaźnik DESI i globalny wskaźnik innowacji. Indeks dla słabiej rozwiniętych krajów jest niski, jednak dynamika liczby studentów CS & IT wskazuje tu na postęp w zakresie cyfryzacji i jej wpływ na rozwój zasobu pracy. W badaniu wykorzystano dane z lat 2012-2018. W przeciwieństwie do miar DESI i GII podkreślono aspekt rozwoju indywidualnego i społecznego oraz wykorzystania technologii cyfrowych środowiska pracy w całej grupie krajów UE, by naświetlić społeczne i gospodarcze aspekty determinujące rozwój cyfryzacji.