W artykule przedstawiono zagadnienia związane z oceną obciążenia zadaniowego operatora w aspekcie doskonalenia układu człowiek–technika–otoczenie (C–T–O). Orga-nizacja, która chce bezpiecznie wykonywać zadania operacyjne, potrzebuje efektywnych narzędzi służących do monitorowania i identyfikowania zagrożeń w systemie bezpieczeń-stwa. Okazuje się na przykładzie lotnictwa, że poziom monitorowania zagrożeń związa-nych z techniką lub otoczeniem jest dobry. Z badań wynika jednak, że to szeroko rozu-miany czynnik ludzki powoduje największą liczbę zdarzeń niepożądanych. Niestety, po-ziom monitorowania zagrożeń związanych z tym czynnikiem jest gorszy; opiera się ono głównie na danych subiektywnych (obserwacje i audyty oraz raporty załóg). Celem głów-nym artykułu jest rozwiązanie tego problemu przez przedstawienie koncepcji oceny ob-ciążenia zadaniowego operatora, opartej na rozwiązaniach stosowanych już od pewnego czasu w lotnictwie. Koncepcja ta opiera się na trzech rodzajach monitoringu operatora z naciskiem na uzyskiwanie danych obiektywnych przez rejestrację w czasie rzeczywistym wybranych parametrów psychofizycznych operatora na pokładowych rejestratorach parametrów lotu. Ponadto w artykule znajdują się informacje na temat rodzajów strategii bezpieczeństwa, koncepcji poziomu niezawodności człowieka oraz teoretycznej relacji pomiędzy wymaganiami dotyczącymi zadania, wydajnością oraz wysiłkiem operatora.