Jednym z głównych powodów reformy systemowo-parametrycznej polskiego systemu ubezpieczeń społecznych w 1999 r. była likwidacja deficytu Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (FUS). Do wdrożonych wówczas rozwiązań należało m.in. wyodrębnienie z FUS funduszu emerytalnego, rentowego chorobowego i wypadkowego wraz z odrębnymi składkami. Podjęta wówczas reforma nie została jednak dokończona, a jej rozwiązania pogarszają funkcjonowanie systemu i jego elementów składowych, takich jak ubezpieczenie chorobowe, a osiągane wyniki są gorsze niż przed wdrożeniem reformy. Celem niniejszego artykułu jest prezentacja skali deficytu finansowego w ubezpieczeniu chorobowym oraz wskazanie działań zmierzających do poprawy jego efektywności poprzez wykorzystanie nowego instrumentu finansowego w postaci Indywidualnego Konta Społecznego. Wprowadzenie tego rozwiązania wraz z rekonstrukcją rozwiązań systemowych i parametrycznych zrównoważy (zdaniem autora) cały system ubezpieczeń społecznych w Polsce. Do analizy deficytu finansowego w ubezpieczeniu chorobowym wykorzystano metodę analizy ekonomicznej i badania dokumentów oraz miernik efektywności finansowej systemu. Na podstawie przeprowadzonej analizy w artykule wskazano możliwości ujednolicenia systemu ubezpieczeń społecznych poprzez realizację idei przezorności indywidualnej, zapewnienie mu spójności poprzez obligatoryjne stosowanie zasad systemowych oraz zrównoważenie finansowe osiągnięte przy pomocy zaproponowanego narzędzia finansowego i określone zmiany systemowo-parametryczne.