Studia nad zarządzaniem i organizacją w sposób tradycyjny opierają się na koncepcji wzrostu i rozwoju. Ze względu na zestawienie tych terminów i ich różnorodne implikacje może dojść do pewnego zamieszania i błędnej interpretacji w kontekście akademickim i praktycznym. Niniejsze badania mają na celu analizę definicji oraz funkcji wzrostu i rozwoju w zarządzaniu oraz sferze organizacyjnej w celu lepszego zrozumienia zróżnicowanych ról tych pojęć i ich wkładu w ewolucję organizacyjną. Aby to osiągnąć, przeprowadzony został kompleksowy przegląd literatury obejmujący analizę przełomowych publikacji i wkładu wybitnych uczonych oraz ocenę perspektyw dotyczących wzrostu i rozwoju proponowanych przez różnych badaczy. Ponadto podjęto próbę identyfikacji głównych tematów, podobieństw i różnic zawartych w dostępnej literaturze. Niniejsze badania ukazują, że głównym naciskiem wzrostu jest ekspansja ilościowa. Rozwój natomiast dotyczy aspektów jakościowych. W badaniach zawarte są argumenty mówiące o tym, że do wzrostu i rozwoju, które są ze sobą nierozerwalnie złączone, powinno dążyć się w sposób nieprzerwany po to, aby zapewnić organizacji osiąganie sukcesów w długiej perspektywie czasu. Na podstawie wyników badań zaprezentowano koncepcyjną strukturę łączącą wzrost i rozwój organizacji w system długoterminowego ekorozwoju. Przyjmując niniejszą strukturę jako podstawę do dalszych badań, uczeni i praktycy będą w stanie lepiej zrozumieć różną, choć wzajemnie połączoną naturę wzrostu i rozwoju w organizacjach. Ponadto badania te mogą wspomóc menadżerów w kwestiach dotyczących wzrostu i rozwoju, pozwalając na wykształcenie podejścia kierowniczego w stosunku do osiągania sukcesu organizacyjnego w szybko zmieniającym się środowisku globalnym.