W 2018 r. istotnie zmienił się kształt kapitałowej części systemu emerytalnego, ponieważ została ona rozszerzona o nową formę gromadzenia oszczędności - pracownicze plany kapitałowe. Ważne jest, aby koszty, którymi zostaną obciążeni przyszli emeryci (domyślnie zapisywani do PPK), były jak najniższe. Funkcjonowaniu podmiotów sektora emerytalnego powinna bowiem przyświecać zasada ochrony interesów przyszłych emerytów, realizowana m.in. przez maksymalizację wartości zgromadzonych przez nich środków oraz przez rozwiązania zmierzające do obniżenia ponoszonych przez nich kosztów. Uprawniona zatem wydaje się analiza tego zagadnienia, a w szczególności - w związku z ogłoszeniem planów likwidacji otwartych funduszy emerytalnych - interesujące może się okazać porównanie kosztów ponoszonych przez uczestników OFE z kosztami w funduszach zdefiniowanej daty, zwłaszcza że tworzenie PPK oraz wygaszanie otwartych funduszy emerytalnych zbiegają się w czasie. W artykule podjęto próbę nie tylko porównania kosztów ponoszonych przez uczestników OFE oraz funduszy zdefiniowanej daty działających w ramach PPK, lecz także zaproponowano syntetyczną, uogólnioną formułę, pozwalającą w łatwy sposób zestawiać koszty związane z oszczędnościami emerytalnymi w różnych wariantach inwestycyjnych.