W związku z dynamicznym wzrostem liczby działających w Polsce parków naukowo - technologicznych coraz częściej zadaje się pytania o efektywność ich funkcjonowania. Informacje te stały się szczególnie ważne dla inwestorów, którzy przeznaczają coraz większe nakłady finansowe zarówno na tworzenie parków, jak i na ich późniejszą działalność. Celem artykułu jest analiza użyteczności zastosowania metody DEA w badaniu względnej efektywności parków naukowo-technologicznych. Metoda ta umożliwia pomiar efektywności z uwzględnieniem różnych obszarów działalności badanych obiektów, odpowiadających za osiąganie odmiennych celów. W artykule zbadano zależności pomiędzy osiąganiem tych celów przez poszczególne parki. Rozważania poparto zestawieniem wskaźników efektywności według przyjętych kryteriów odnoszących się do nakładów oraz efektów charakteryzujących badane jednostki decyzyjne.